bagi saya, ini adalah PENGAJARAN!

Assalamualaikum w.b.t

Masih lg dalam mood kursus kahwin. ^^ hahahha..nampak seperti agak gatal disitu!! :P Ok, sebenarnye azam saya (azam tau!) mmg nak grade dgn 2 sijil daripada UKM ni. Pertama, sijil akademik iaitu berupa segulung ijazah hasil titik peluh mengerah tenaga di UKM dan yang kedua, sijil kursus kahwin. Bunyik mcm annoying sgt kan?!Hahaha..tak kisah lah annoying tak annoying, janji ada matlamat! :) *btw, tema kita utk entri kali ini adalah ANNOYING, ok! :P

Actually saya ada citer. Citer saya ni pun agak annoying gak lah, (sebut betul2, ANNOYING!) tp saya tak kira, nk citer gak! 17 Dec 2011 genap 5 tahun saya sendiri. Ok, tu je nk bgtau sebenarnya. Hahaha..annoying kan?!! Sekejap je dah 5 tahun. Tapi dlm 5 tahun tu, mcm2 benda saya belajar. Ttbe rasa mcm nk wat ucapan penghargaan (penghargaan lah sgt kan?!) utk "si dia" yang telah tiada. Eh, bkn sebab dia meninggal tau!! Beliau hidup lg, sihat walafiat di samping "org baru". *lg skali statement annoying situ!

"17/12/11 : Genap 5 tahun. TQ sebab ajar saya terima takdir saya. TQ sebab ajar saya jadi manusia yg tabah. TQ sebab awk cuba belajar faham saya w'pun kita tak kekal lama. TQ sebab awk ajar saya jd manusia yang lebih b'sabar, kurangkan naik angin & kerut2 kat dahi tu. TQ sebab selalu buat saya gelak w'pun awk suruh saya jgn gelak kuat2, malu kat org! TQ sebab awk selalu prihatin kat saya. TQ sebab awk selalu biar saya m'bebel kat awk w'pun saya tau awk selalu letak hp awk jauh2 bila saya m'bebel. TQ sebab selalu jd tempat saya b'cerita. (xde la selalu sgt sbnrnye...) TQ sebab marah saya bila saya asyik call@sms awk & cakap saya tak faham bahasa. Itu yg m'buatkan saya sedar utk belajar bahasa Melayu dgn LEBIH RAJIN! Last but not least, TQ jugak sebab dalam tempoh 5 tahun ni awk selalu wat saya "meroyan" bila awk selalu tny apa status sy skrg & awk citer ramai perempuan yang nk b'kenalan dgn awk! Yelah, mcm awk selalu ckp, saham tgh tinggi.... *down!"

Ok, selesai sesi luahan perasaan. Sbnrnya saya bukan nak jaja kisah peribadi saya semata2. Saya cuba nak citer apa yang jd & apa yg Allah dah tetapkan ada hikmahnya. Saya percaya, Allah takkan suka2 nak berikan kita cinta dan menarik semula nikmat yang diberikan. Setiap kejadian yang Allah jadikan ada tujuannya. Saya menjadi harapan yang besar kpd keluarga. Saya percaya, jika Allah terus biarkan saya dalam dunia yang saya sendiri tak tahu apa kesudahannya, sudah pasti saya tak ada kat tempat saya skrg. Keyakinan kpd Allah perlu diletakkan di tempat yang tinggi, setinggi-tingginya. Yakinlah, sesayang mana pun kita pd pasangan kita, tp jika Allah menidakkan takdir itu, maka kita perlu redha. Seperti kata2 Cikgu Syuhada dlm filem Syurga Cinta (ececeehhhhh :P),

"Kadang-kadang Allah turunkan hujan, ditambah dengan guruh dan kilat... kita tertanya-tanya kemana perginya matahari? Rupanya Allah mahu memberikan kita pelangi yang indah."

Saya yakin ada "pelangi yang indah" utk saya selepas ini. Lambat @ cepat, saya sndri tak pasti. Doakan agar kita semua dpt jodoh yang kita inginkan. Setiap manusia dijadikan berpasang-pasangan. InsyaAllah, satu hari nnt kita akan temui. Banyakkan berdoa agar kita sentiasa dibawah rahmat Allah, dipelihara iman, dijodohkan dengan pasangan yang soleh & solehah dan seterusnya dikurniakan keluarga yang bahagia. :) Hakikatnya ;

Cintakan bunga, bunga akan layu,
Cintakan manusia, manusia akan pergi,
Cintakan Allah, itu yang kekal abadi. 

p/s : Br abis kursus kahwin, entry pasal jodoh2 je sume. Nanti kalau saya ikut kursus lain, saya akan wat entri mengikut kursus2 lain plak!hahahahaha ;)