Kadang2, utk buat orang suka dgn kita tak perlu pun susah2 ambil hati dia. Suka kat sini lebih kepada senang nak berkawan dgn kita, bukan suka yg syok tangkap cintan cintun tu, ok! Benda yg paling simple dalam dunia yg kita boleh buat ialah jaga kata-kata kita sebab daripada kata-kata tu mcm2 org boleh describe diri kita mcm mana. Tak kisahlah siapa pun kita, bercakap dgn yg lebih tua @ yg lebih muda, sama je konsepnya. Lagi satu, tak kisahlah kau cakap ke, kau SMS ke, whatsapp ke, komen2 kat fb ke, twit2 kat twitter, weChat & apa ntah lagi teknologi sekarang, macam tu lah juga. Dan benda yg sama penting kat sini ialah hargai orang yg ucapkan perkataan 'MAAF' sebab walaupun beribu-ribu manusia pandai cakap i love u, u love me, aisheteru, saranghae and etc, tapi ada juga orang yang tak pandai cakap maaf even silap tu memang datang dari dia sendiri.
Citer yg saya nk tulis kat sini memang betul2 terjadi kat diri saya. Seriously, saya bukan suka sangat nak tulis benda2 yg ada kaitan sangat dengan 'hati & perasaan' ni sebab bagi saya benda mcm ni tak menguntungkan dan tak merugikan saya pun. Update status marah2 kat fb lepas tu tengok berapa banyak likes & comments. Itu bukan cara saya. Tapi kali ni saya rasa biarlah saya citer kat sini. At least org tahu saya pun ada PERASAAN jugak.
Bermula dengan kesilapan saya sendiri jugak & hal ni tetiba jd complicated. Saya cakap secara elok & minta maaf secara elok. Sepatutnya hal tu boleh je settle dalam hari yg sama. Tapi mungkin pihak kedua tu still rasa saya 'berdosa besar', so dia ungkit semula benda yg sama pd hari kedua. Melalui SMS, dia menampakkan seolah-olah saya menyusahkan dia dan saya rasa saya tak boleh terima apa yg dia cuba sampaikan. Mungkin sebab kitorang tak ada lah kenal sangat, so saya tak tahu perangai dia yg sebenar. Dan mungkin jugak ayat yg dia cuba sampaikan tu saya baca dengan intonasi yg salah. Tapi bila saya baca semula SMS tu, saya yakin saya tak salah. Saya biarkan je SMS tu dan saya tak reply atas dua sebab. Pertama, saya malas nak melayan orang yg tak appreciate usaha orang lain. Kedua, saya risau bila saya reply, akan keluar lah ayat yg tak sepatutnya & benda tu akan jd panjang. Tambah pulak kejadian tu pagi, so saya takut mood saya terganggu dan saya tak boleh mengajar. Yelah, saya pun manusia jugak yg tahu rasa marah.
Mungkin ni salah satu ujian Allah untuk saya dan saya yakin sgt2 ada hikmahnya. Lepas ni saya insyaAllah saya tak akan ulangi kesilapan yang sama dan disebaliknya saya belajar sesuatu. Bagi sesetengah orang, semakin tinggi tahap pelajaran menjadikan dia ego dan semakin cetek nilai budi bahasa sesama manusia.
No comments:
Post a Comment